Wśród rosyjskich poetów rewolucyjno-demokratycznyeh, piszących o ludzie i dla ludu, pierwsze miejsce zajął Mikołaj Niekrasow. Siła oddziaływania jego twórczości na całą generację młodzieży była nie mniejsza niż ongiś Puszkina i Lermontowa. Niekrasow urodził się 10 grudnia 1821 r. w Niemirowie na Podolu. W końcu 1824 r. jego ojciec, oficer pułku jegrów,. podał się do dymisji i wraz z rodziną osiadł na stałe w swym rodowym majątku Greszniewo, w guberni jarosławskiej. Tutaj, nad brzegami Wołgi, obok wielkiego traktu władimirskiego, po którym pędzono skazańców na Sybir, upłynęło dzieciństwo przyszłego poety. Niewesołe to było dzieciństwo. Jedyne pocieszenie znajdował u boku swej matki, kobiety o wielkim i szlachetnym sercu, wychowanej po części na tradycjach kultury polskiej, będącej aniołem stróżem nie tylko dla swych dzieci, ale i dla poddanych. Postać matki, która w smutnych czasach jego dzieciństwa umiała uratować ? wedle wyrażenia samego poety ? jego ?duszę żywą” i wpoić mu miłość do prostego człowieka, zachowa Niekrasow na zawsze w pamięci. Obraz jej uwieczni później w kilku wierszach i w przesyconym głębokim liryzmem poemacie Matka.